gokarna & wwoof
Blijf op de hoogte en volg Sjoske
05 Januari 2013 | India, Kochi
Hoi allemaal!
Last minute wijzigden de plannen omdat iemand ons aanraadde naar Gokarna ipv Palolem te gaan. Hierdoor werd de reis enigszins onhandig en moesten we 6 uur wachten op een treinstation omdat de ‘many busses’ waarover het reisbureau het had gehad niet bleken te bestaan. Maar we waren blij dat we naar Gokarna zijn gegaan, het was heel leuk en mooi daar. Weer een gezellig guesthouse met een hele aardige indiër als eigenaar, echt een grappen maker! Hij kon ook zo in een palmboom naar de top klimmen om een kokosnoot te plukken. ’s Ochtends op het strand deed iedereen yoga, heel grappig. Wij zijn ook aan de yoga begonnen, en hebben een les gekregen van Robert, een oostenrijker waar we veel mee opgetrokken hebben. Een uurtje langs de kust lopen bracht ons langs allemaal stranden tot paradise beach. Daar zijn allemaal backpackers die gratis hun eigen kampjes hebben gemaakt op een vuurtje koken, en op de grond of in een hangmat slapen. Ze hebben een zeiltje gespannen boven hun slaapzak of matje, en that’s it. Het waren super aardige mensen die ons gelijk uitnodigden om wat te komen eten, en te kletsen. We overwogen nog even om daar ook maar ons kamp op te slaan, maar besloten dat we toch meer van India wilden zien aangezien we nog maar 2 weken op reis waren.
Na Gokarna scheidden de wegen zich en ging Lenie haar eigen weg. Wij gingen naar onze WWOOF host: Baktivedanta eko village. Dit is een aparte plek. het is een Krishna community. De mensen hier zijn heel gelovig en leven met veel gewoontes, rituelen ter verering van Krishna, en regels over hoe je moet leven en eten. Het etensritme is heel anders dan we gewend zijn, we krijgen 2 maaltijden ‘rijst met een prutje’ per dag. Vooral als ontbijt zou ik liever een bakje yoghurt of een boterham hebben. Maar de curries zijn wel lekker en we krijgen ook groente.
In het begin besteden de mensen niet veel aandacht aan ons en moesten we de meeste tijd onkruid wieden in een palmboom tuin. We hadden niet echt een opdracht gekregen dus dat voelde een beetje raar. We hebben ook in het rijstveld geholpen, wat wel heel gezellig was omdat we het met een groep deden, en echt op z’n indisch: niet te hard werken, en de meeste tijd je logische verstand uitzetten. De laatste dagen waren leuker omdat we de mensen beter leerden kennen en meer met ze konden praten en verschillende werkjes deden. Oud en nieuw hebben we er gevierd met een enorm kampvuur, krishna liedjes, pizza en zelfs wat vuurwerk!
Bij deze iedereen gelukkig nieuw jaar gewenst!! We misten de oliebollen, de gezelligheid en het Nederlandse oud&nieuw toch wel.
We hebben de trein naar Kochin geboekt voor morgen en zitten nu in een mini stadje, udupi. We worden weer belaagd door indiers die ons aanstaren, waar we op de boerderij even niet meer aan gewend waren. We wilden onze was laten doen door de laundry service van ons hotel, maar een verlegen indische jongen kwam terug met onze bh’s in een zakje. Kennelijk is dat erg ongewoon…
We zijn allebei niet helemaal fit, en het indische eten hebben we geen zin in. Ook de warmte wordt ons te veel, dus na Kochin trekken we de bergen in om af te koelen.
Liefs!
Last minute wijzigden de plannen omdat iemand ons aanraadde naar Gokarna ipv Palolem te gaan. Hierdoor werd de reis enigszins onhandig en moesten we 6 uur wachten op een treinstation omdat de ‘many busses’ waarover het reisbureau het had gehad niet bleken te bestaan. Maar we waren blij dat we naar Gokarna zijn gegaan, het was heel leuk en mooi daar. Weer een gezellig guesthouse met een hele aardige indiër als eigenaar, echt een grappen maker! Hij kon ook zo in een palmboom naar de top klimmen om een kokosnoot te plukken. ’s Ochtends op het strand deed iedereen yoga, heel grappig. Wij zijn ook aan de yoga begonnen, en hebben een les gekregen van Robert, een oostenrijker waar we veel mee opgetrokken hebben. Een uurtje langs de kust lopen bracht ons langs allemaal stranden tot paradise beach. Daar zijn allemaal backpackers die gratis hun eigen kampjes hebben gemaakt op een vuurtje koken, en op de grond of in een hangmat slapen. Ze hebben een zeiltje gespannen boven hun slaapzak of matje, en that’s it. Het waren super aardige mensen die ons gelijk uitnodigden om wat te komen eten, en te kletsen. We overwogen nog even om daar ook maar ons kamp op te slaan, maar besloten dat we toch meer van India wilden zien aangezien we nog maar 2 weken op reis waren.
Na Gokarna scheidden de wegen zich en ging Lenie haar eigen weg. Wij gingen naar onze WWOOF host: Baktivedanta eko village. Dit is een aparte plek. het is een Krishna community. De mensen hier zijn heel gelovig en leven met veel gewoontes, rituelen ter verering van Krishna, en regels over hoe je moet leven en eten. Het etensritme is heel anders dan we gewend zijn, we krijgen 2 maaltijden ‘rijst met een prutje’ per dag. Vooral als ontbijt zou ik liever een bakje yoghurt of een boterham hebben. Maar de curries zijn wel lekker en we krijgen ook groente.
In het begin besteden de mensen niet veel aandacht aan ons en moesten we de meeste tijd onkruid wieden in een palmboom tuin. We hadden niet echt een opdracht gekregen dus dat voelde een beetje raar. We hebben ook in het rijstveld geholpen, wat wel heel gezellig was omdat we het met een groep deden, en echt op z’n indisch: niet te hard werken, en de meeste tijd je logische verstand uitzetten. De laatste dagen waren leuker omdat we de mensen beter leerden kennen en meer met ze konden praten en verschillende werkjes deden. Oud en nieuw hebben we er gevierd met een enorm kampvuur, krishna liedjes, pizza en zelfs wat vuurwerk!
Bij deze iedereen gelukkig nieuw jaar gewenst!! We misten de oliebollen, de gezelligheid en het Nederlandse oud&nieuw toch wel.
We hebben de trein naar Kochin geboekt voor morgen en zitten nu in een mini stadje, udupi. We worden weer belaagd door indiers die ons aanstaren, waar we op de boerderij even niet meer aan gewend waren. We wilden onze was laten doen door de laundry service van ons hotel, maar een verlegen indische jongen kwam terug met onze bh’s in een zakje. Kennelijk is dat erg ongewoon…
We zijn allebei niet helemaal fit, en het indische eten hebben we geen zin in. Ook de warmte wordt ons te veel, dus na Kochin trekken we de bergen in om af te koelen.
Liefs!
-
06 Januari 2013 - 10:28
Stephen:
Hoi Sjoske,
Geweldig om je reis verslagen te lezen. Zo veel bekende situaties en reis verhalen.
Lekker genieten en ook beste wensen.
Groetjes
Stephen -
06 Januari 2013 - 17:25
Shirin:
Haai!
Nou het klinkt allemaal super leuk!
Geniet er nog maar lekker van!
liefs Shirin -
07 Januari 2013 - 17:55
Sara Wagter:
Ha die Sjoske!
Weer een mooi en grappig reisverslag!
Dat je klaar bent met het Indiase eten. super herkenbaar haha. Ik word nog steeds een beetje misselijk als ik het woord butter massala hoor;-)
Fijne tijd nog daar!
Liefs Sara
PS: Mijn vader zit op dit moment in het vliegtuig naar New Delhi.
ben ook benieuwd naar zijn verhalen straks
-
04 Juli 2013 - 13:37
Anne Bakker:
Hoi! voor een reisgidsje over vrijwilligerswerk in India zou ik je graag wat vragen stellen over je ervaring met wwoof! wil je hieraan meewerken?
ik hoop het!
groeten,
Anne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
